De ogen zijn ingevet, de molens volgespoeld en de haken geslepen. Lang naar uitgekeken en eindelijk mogen we weer. De auto en aanhanger gepakt en we zakken zuidwaarts. Op naar een, voor ons, nieuwe bestemming;  Trois Fontaine. 

"I don't shake hands, hate the elbowthing and don't do fist to fist cause I'm no gangsta!"  Bij eigenaar Jon Oehme weet je direct waar je aan toe bent. Een klein en fel kereltje met het hart op de tong. De vijf dagen dat we hier waren zijn we zo goed als alleen geweest. Er waren geen andere vissers. Hij had dus alle tijd voor ons en we hebben aandachtig geluisterd naar al zijn stoere verhalen. Hij woont hier nu zo’n 14 jaar, in zijn eentje, ook in de wintermaanden, en heeft dit domein omgetoverd tot zijn paradijs. Een werkelijk prachtig stukje natuur, midden in de bossen bestaand uit twee meren. Het kleine meer, Back Lake, is circa 2 hectare groot en is alleen exclusief af te huren voor twee vissers. Omzoomd door overhangende bomen zijn er genoeg hotspots te vinden op dit water dat een diepte kent tot zo'n 2.30 meter.

Uitzicht vanaf de sluis over Back Lake                                                            De centraal gelegen stek op Back Lake met picknicktafel

Het grote meer, Main Lake, heeft een grootte van ongeveer 7 hectare en telt evenveel stekken. Alle stekken bevinden zich aan één kant en je zit er prachtig verscholen in de bossen. Ook in de zomer is het heerlijke toeven hier op de schaduwrijke plekken. Aan de overkant komen de hertjes en zwijnen regelmatig het water bezoeken. Vogelaars kunnen hier ook hun hart ophalen. Het is echt genieten hier. Main Lake kent in onze ogen wel twee nadelen. Ten eerste de geringe diepte. Het is overal ongeveer één meter diep en hierdoor mis je het echte gevecht met de karpers. Ze hebben de ruimte en diepte niet om echt aan te zetten. Het tweede nadeel is toch wel het missen van de lelies. Die hadden we verwacht maar waren niet aanwezig. Volgens Jon door de aanwezigheid van muskusratten die alles opvreten en hebben gezorgd voor een stop van de groei ervan. Het is te hopen dat hij dit probleem kan oplossen. Hij is er in ieder geval flink mee bezig op, allerlei mogelijke manieren.

Rechterkant stek 1 op Main Lake. Normaal vol met lelies                              Uitzicht naar links vanaf stek 1

We hebben bij aankomst genoeg keus maar we beginnen op Back Lake. Dit hadden we geboekt, de vangstkans volgens Jon het grootst, dus opzetten die tent. Als de hengeltjes op de steunen liggen komt Jon de spots aanwijzen, als je dit wil natuurlijk. We zien geen tekenen van leven dus gaat de voerboot met fishfinder het water op. Vooral helemaal links en rechts, op de uiteinden, vinden we de vis. Op beide kanten gaan twee hengels met nog niet teveel voer erop. Beiden droppen we onze derde hengel onder de bomen aan de overkant. De middag, avond en nacht gaan visloos voorbij. s’ Ochtends om 09:00 uur loopt een hengel aan de linkerkant af. De vis wil direct de takken induiken maar Rico blokt hem als een pro. Er glijdt een prachtig rijenkarpertje het net in. Later bleek dat dit een exemplaar is die er zelden uitkomt. Maakt het toch extra leuk.

Wachten, knopen, eten.........run!!!                                                                   De beloning is een parel!

De andere hengels geven geen teken van leven en dit hadden we toch niet verwacht op dit kleine meertje. De gehele dag zien we geen enkel teken van leven en het duurt tot exact de volgende ochtend, wederom om 09:00 uur, dat de volgende hengel afloopt. Wederom links en ook nu probeert de vis de bomen in te duiken. En helaas lukt het dit ook dit keer. Lijnbreuk……verdomme. Dit schiet niet op maar er is ook weinig aan te doen. Tot de volgende nacht moet het duren voor de volgende run en nu is het wel raak. Op, alweer,  een hengel naar links weet Rob een dikke spiegel te vangen van net over de 20 kilo. Beiden van de nul af is toch wel erg fijn.

De grootste van de sessie op 20,4 kilo                                                           Erna geen teken van leven meer op Back Lake

Als het intussen dinsdag is, en er niets meer is gebeurd, besluiten we de laatste dag en nacht op Main Lake te gaan vissen. We pakken alles netjes in en gaan met alleen de benodigde spullen op stek 1 vissen. Dat er al een tijdje geen vissers zijn geweest merken we direct. De vis zwemt bijna over onze voeten, er komt een big vlak voor de stek omhoog. We leggen dan ook tot de avond de lijntjes direct onder de eigen kant. We zien ze komen maar ze schrikken toch, hoe voorzichtig we ook zijn. Ook op stek 2 leggen we twee lijntjes uit op dezelfde manier. Even denken we succes te hebben. Rico showt zijn geweldige sprintkwaliteiten maar komt aan bij een pieper die geen teken van leven meer geeft.

Lekker onder de bomen op stek 1                                                                   Leven in de brouwerij!

Tegen de avond leggen we de lijnen uit met de voerboot op wat strategische plekjes waar de lelies ooit moeten hebben gestaan. En met succes! Vier van de zes hengels lopen af die nacht en ochtend en de gewichten zijn hoog! Op één na allemaal dertigers waarvan er eentje de veertig net niet haalt. Wat een fantastische manier om deze vijf dagen af te sluiten. En wat hebben we heerlijk geslapen onder de sterrenhemel deze nachten. Een tent meenemen was eigenlijk overbodig.

                                                                              Vier knallers van spiegels in de laatste nacht. 

In alle rust ruimen we op. Tijdens het opruimen vangen we de laatste vis. Hoe mooi kan je afsluiten. We bedanken Jon voor zijn gastvrijheid en trappen de Skoda richting Nederland. Onderweg uiteraard genietend van een ‘Broodje Benzinepomp’ 

We hebben al wat trips gepland staan de komende jaren maar de kans dat we hier nog is teruggaan is groot. Dat we dit water aanraden aan anderen mag dan ook geen verrassing zijn.